Φλεβάρη

Ποτέ μην με αφήσεις να χάσω το θαύμα των ματιών σου που λάμπουν, ούτε η χροιά της μέντας της αναπνοής σου να τοποθετείται στο μάγουλό μου τη νύχτα.

Φοβάμαι μήπως είμαι, σε αυτήν την ακτή, ένας αδίστακτος κορμός, και αυτό που μετανιώνω περισσότερο είναι να μην έχω αρχή και τέλος.

Γιατί δεν μπορείς να σκουπίσεις τα δάκρυά μου. Αν είσαι ο κρυμμένος θησαυρός μου, αν είσαι ο σταυρός μου, ο αφυπνισμένος πόνος μου, αν είμαι σκύλος και μόνο εσύ είσαι ο αφέντης μου, μην με αφήσεις ποτέ να χάσω ό,τι κέρδισα και να στολίσω τη βρωμιά κάτω από τη βάση των ποδιών μου. Γιατί είσαι το ποτάμι με τα φύλλα και τα λουλούδια για μένα. Αυτό είναι το Φλεβάρη για εμένα.